جامعه فاطمیه

روز پانزدهم دی جمعیت فشرده در اهواز باعث شد تشییع در مسیری چندکیلومتری، تا بعدازظهر طول بکشد.

شهدا از اهواز به مشهد منتقل شدند تا طبق برنامه ای که حالا در زمان بندی آن تأخیر ایجاد شده بود از فرودگاه تا حرم امام رضا (علیه السلام) تشییع و در حرم طواف داده شوند.

شهدا از فرودگاه مشهد به طرف حرم حرکت داده می‌شوند، اما سیل جمعیت به حدی است که پیکرهای شهدا پس از چند ساعت به نزدیک حرم می‌رسند و نمی توانند آنها را به حرم ببرند.

چاره ای جز این نمی‌بینند که شهدا را به فرودگاه برگردانند تا به برنامه ای که در تهران تدارک شده بود برسند.

برنامه این بود که پیکرهای شهدا، عصر روز پانزدهم، از فرودگاه مشهد به فرودگاه امام خمینی (ره) و از آنجا به حرم حضرت امام (ره) منتقل شود. پس از آن، پیکر شهید سلیمانی، چند دقیقه ای به خانه اش برده شود. آخرین برنامه، شب در مصلای تهران بود که مردم در آنجا با حاج قاسم و یارانش وداع کنند.

در مشهد اتفاقی می افتد که این پرواز هم نتواند سر وقت پرواز کند. درحالیکه شهدا نزدیک فرودگاه اند آقای رزم حسینی استاندار وقت خراسان می‌گوید: بدون ورود حاج قاسم به حرم امام رضا (علیه السلام) هواپیما حق ندارد از باند پرواز کند، هر چه می‌گویند، تهران برنامه است و تصمیم فرماندهی است، رزم حسینی می‌گوید تا به حرم نروند، امکان ندارد از مشهد جایی بروند!

سردار غلامحسین غیب‌پرور می‌گوید: من تصمیم خودم را گرفته بودم و در باند فرودگاه قدم می‌زدم که دیدم آقای رزم حسینی، استاندار وقت خراسان رضوی و از دوستان حاج قاسم پایین هواپیما ایستاده و اشک می‌ریزد؛ به من گفت "بیا برویم حرم"‌؛ من آنجا به خودم نهیب زدم که تو که هستی داری مانع می‌شوی؟ امام رضا(ع)، حاج قاسم را می‌خواهد و حاج قاسم هم امام رضا(ع) را

نم نم باران بود پیکرها را یادم نیست از کجا بردیم که سر از رواق امام خمینی (ره) درآوردیم؛ نگاه می‌کردم به پیکرها وقتی که خادمان تابوت حاج قاسم را به ضریح چسباندند، لحظه عجیبی بود؛ چه وصال زیبایی و چه پیوند قشنگی اتفاق افتاد....

منبع: حاج قاسمی که من می شناسم

https://www.parsine.com/fa/news/806190