جامعه فاطمیه

قسمت اول

در یکی از مناجاتی که حضرت زهرا سلام‌الله علیها با خدای رحمان داشتند، یک دنیا حکمت، معرفت، رحمت و عنایت‌های ویژه وجود دارد.

ایشان می‌فرمایند: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی بِنِعْمَتِهِ بَلَغْتُ مَا بَلَغْتُ»

حمد از آن خداوند و پروردگاری است که به خاطر نعمتی که او داد، نظری که او کرد، دستگیری و نگاهی که خدا به من داشت، منِ فاطمه رسیدم به هرآنچه که باید می‌رسیدم.

به خاطر نعمتی که خدا به فاطمه داد؛ فاطمه خدایش را شناخت، آن معرفتی را که باید به دست آورد، آن حقیقتی که در عالم وجود دارد، آن پس پرده‌ی این موج‌هایی که یک روز هست یک روز نیست، این دنیای فانی و آن حقیقتِ باقی واقعی.

چون نعمت شامل حال منِ فاطمه شد، من هم خودش را شناختم و هم هرچه که وابسته به اوست یعنی کل عالم وجود و همه حقایق را شناختم.