جامعه فاطمیه

در سال ۱۳۷۲ یک شب سرد زمستانی وارد صحن انقلاب شدم. سرما تا عمق استخوان‌های انسان نفوذ می‌کرد و کمتر کسی در آن شرایط از خانه خود بیرون می‌زد. صحن به طرز کم سابقه‌ای خلوت بود. به دالانی که بین صحن انقلاب و صحن مسجد گوهرشاد وجود دارد، وارد شدم. متوجه جوانی حدودا 35 ساله شدم که چمدان مسافرتی نسبتا بزرگی در دست داشت و از یکی ـ دو نفر چیزی پرسید، ولی آن‌ها نتوانستند جوابش را بدهند. به سوی من آمد و گفت: شب‌ بخیر آقا!

به زبان انگلیسی آن هم با لهجه‌ آمریکایی رایج در کشور کانادا حرف می‌زد. وقتی به همان زبان و با خوشرویی جوابش را دادم، نفس راحتی کشید و گل از گلش شکفت. ادامه داد:

ـ ببخشید! آقای علی ‌بن موسی‌الرضا کجا هستند؟ می‌خواهم ایشان را ببینم.