جامعه فاطمیه

قرآن عزیز، محتوای غنی و صحیح، و در واقع ماده تفکر درست را برای ذهن ایجاد و تامین می‌کند.

قرآن عزیز، مُطَهِر و پاک کننده ذهن و جان است.

در همان حال که ماده فکر را تامین و ذهن را پاکسازی می‌کند، گره‌های بسته ذهن را باز و محتوای ذهن را گسترش و عمق می‌دهد و باعث می‌شود عقل انسان به جاهایی برسد که تا قبل از خواندن این آیات، به آن قد نمی‌داد.

خواندن قرآن، درک عمیق‌تر و احساس عالی‌تری برای انسان ایجاد و روان و ذهن او را قوی و آرام و متمرکز می‌کند؛ آنجایی هم که لازم است در انسان، هیجانی به وجود بیاید و آرامش کاذب از او گرفته شود، هیجانش را برمی‌انگیزد.

پناه بردن به قرآن کریم، از ابعاد مختلف فردی و اجتماعی شخصیت انسان را بالنده می‌کند

وقتی که انسان چهل روز با ابا عبدالله (علیه السلام) و جهاد حضرت و طرز تفکر ایشان زندگی کرد

بعد از چهل روز گویا انسان وارد یک منزل متفاوتی می شود و می تواند با چشم انداز دیگری و از افق و فضایی بالاتر، تمام این راه رفته را یکجا ببیند. یعنی عمیق تر نهضت را درک و تحلیل کند و بر آن تامل نماید.

"الْمُؤْمِنُ....أَوْسَعُ شَیْءٍ صَدْراً وَ أَذَلُّ شَیْءٍ نَفْساً"

دل مؤمن از هرچه فکر کنید بزرگ‌تر و وسیع‌تر و در عین‌حال، نزد خودش (با توجه به شدت نیازش به خدا) خوارترین است.

ما از خدا چیزی نمی‌گیریم الا با قلب متواضع در برابر خدا.

امام علی علیه السلام:

"الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِی وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِی قَلْبِهِ"

مؤمن کسی است که حتی هنگامی که قلبش غمگین است☹️، باز چهره اش شکوفاست😃.

هرگاه مردم او را می‌بینند، حالشان بهتر می‌شود.

در سال ۱۳۷۲ یک شب سرد زمستانی وارد صحن انقلاب شدم. سرما تا عمق استخوان‌های انسان نفوذ می‌کرد و کمتر کسی در آن شرایط از خانه خود بیرون می‌زد. صحن به طرز کم سابقه‌ای خلوت بود. به دالانی که بین صحن انقلاب و صحن مسجد گوهرشاد وجود دارد، وارد شدم. متوجه جوانی حدودا 35 ساله شدم که چمدان مسافرتی نسبتا بزرگی در دست داشت و از یکی ـ دو نفر چیزی پرسید، ولی آن‌ها نتوانستند جوابش را بدهند. به سوی من آمد و گفت: شب‌ بخیر آقا!

به زبان انگلیسی آن هم با لهجه‌ آمریکایی رایج در کشور کانادا حرف می‌زد. وقتی به همان زبان و با خوشرویی جوابش را دادم، نفس راحتی کشید و گل از گلش شکفت. ادامه داد:

ـ ببخشید! آقای علی ‌بن موسی‌الرضا کجا هستند؟ می‌خواهم ایشان را ببینم.

"إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ"

خدا کسی را که خودش را برای خدا حفظ می‌کند، دوست دارد یعنی آثار محبتش را در زندگی به او نشان خواهد داد.

هیچ محبتی، محبت خدا نمی‌شود. عشق او آخر و منتهای عشق و زلال‌ترین عشق‌هاست و مراقبه، انسان را به آن عشق نزدیک خواهد کرد.

اگر عنایت خداوند به چیزی تعلق بگیرد

با کمترین کار، بیشترین و عالی ترین نتیجه را خواهید گرفت.

🍃نمونه عنایت همین سرود سلام فرمانده است، شهادت شهید حججی است، سبک زندگی شهید سلیمانی است و...، به اینها عنایت می شود.

🍃با یک قدم، گویا بی‌نهایت قدم طی می‌شود.

لذا حتما دعا کنید و از خدا بخواهید روی نیتی که می‌کنید و علمی که می‌آموزید، عنایت بیاید🙏

امام صادق علیه السلام فرمودند:

بادِروا أولادَکُم بِالحَدیثِ قَبلَ أن یَسبِقَکُم إلَیهِمُ المُرجِئَة(الکافی، ج۶، صفحه ۴۷، حدیث ۵)

گفتار و سخنان پیغمبر و ما ائمه را به نوجوان‌ها و به بچه‌های خود بیاموزید و در انجام این وظیفه تربیتی تسریع و شتاب کنید قبل از اینکه مخالفان گمراه بر شما پیشی بگیرند و سخنان نادرست خودشان را در ضمیر پاک کودک و نوجوان شما جا بدهند و گمراهشان کنند.

این مطلبی است که امام صادق(ع) از ما مطالبه می‌کند.

 روز قیامت باید در برابر امام صادق(ع) بایستیم و بگوییم در مقابل امری که به ما کردید، چه کردیم ...

 می‌فرماید: قبل از اینکه دیگران ضمیر پاک بچه‌هایتان را آلوده و خراب کنند و گمراهشان نمایند، شما مطالب دین و سخنانی را که باید به بچه‌ها برسد، به شیوه صحیح به آنها برسانید.

معنی کلام امام این است که همیشه اینطور نیست که اگر ماهی را هر وقت از آب بگیری، تازه باشد. اگر بگذارید این آب مدت زیادی بماند، آب گندیده می‌شود. آن وقت ماهی که از آب گندیده گرفته شود، دیگر ماهی تازه و سالم نیست.

اگر کسی بتواند سلامت خود را از نقائص و عیوب و کاستی‌ها و زوائد حفظ کند، به همه خیرات دست یافته است کمااینکه کسی که از افتادن در کج راه‌ها و بیراهه‌ها به سلامت بماند و  اندیشه و همتش را از توجه به غیرخدا حفظ کند، توفیق نیّات و کارهای خداپسندانه پیدا می‌کند.

چنین انسانی حتماً از جانب خداوند یاری می‌شود و اصلاً کسی که با نیّت خیر در مسیر هدایت، توفیق انجام عمل صالح را پیدا کند جز به توفیق و یاری خداوند به چنین سعادتی دست نیافته است.

به تعبیر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم از شب اول ماه مبارک رمضان نسیم جدیدی شروع به وزیدن کرده است، نسیمی که خاستگاهش عرش است.

حضرت فرمود: "فإذا کانت أولُ لیلةٍ من شهرِ رمضانَ هبَّت ریحٌ من تحت العرشِ"؛ از شب اول از زیر عرش، نسیمی روح‌دهنده و روح فزا، شروع  به وزیدن می‌کند که از زیر عرش منشا می‌گیرد یعنی می‌آید که فضا را عرشی بکند.

اسمش متنزه است یعنی تنزه‌بخش، روح‌بخشِ پاک‌کننده.

انسان در ماههای دیگر سعی می‌کند برای سفر طولانی و دشواری که در پیش دارد، زاد و توشه لازم را فراهم بکند و تغییرات خوب بکند و در نهایت، نوعِ خوبِ خودش شود؛ یک انسان خوب شود اما در ماه رمضان چنان سرعت سیر می‌تواند بالا برود که اگر انسان مراقبت لازم را از خودش، قلبش، افکارش و زبانش بکند، می‌تواند تجربه‌ای شبیه به تجربه پیامبران را در این ماه داشته باشد.